دوباره پاییز ...
اما نه "فصل خزان" زرد !
دوباره پاییز ...
اما نه فصل اندوه و درد !

دوباره پاییز ...
فصل زیبای سادگی ...
دوباره پاییز ،
موسم شدید دلدادگی !

مسافر پاییز ...
لب برهنه می سرود ...
به گوش قلب من ،
حدیث "دیوانگی" ... !

دوباره پاییز ...
اما نه مثل دوباره ها ...
ظهور عشق در چار پاره ها ... !

دوباره پاییز شد ...
رسوا شده دلم ... !
پس از رکود عشق ،
شیدا شده دلم ...

گذشت مسافر پاییز !
ولی گذر نکرد !
برای ماندنش ،
غرق تمنا شده دلم ... !

                                                                  وقتی چشم به جهان گشودم. قلب کوچکم مهربانی لبخند و نگاهت را که پر از صداقت و بی ریایی بود احساس کرد. دیدم زمانی را که با لبخندم لبخند زیبائی بر چهره خسته ات نشست و دنیایت سبز شدو با گریه ام دلت لرزید و طوفانی گشت. از همان لحظه فهمیدم که تنها در کنار این نگاه پرمهر و محبت است که احساس آرامش و خوشبختی خواهم کرد. روزمادر رابه تمام مادران تبریک میگم. 

طبیعت درمانی

روش طبیعت درمانى نیروهاى شفابخش طبیعت را به عنوان مهم‏ترین عامل درمان بیمارى‏ها باور دارد. این مکتب درمانى مى‏گوید درمان بیمارى (هر گونه بیمارى که باشد) مستقیماً وابسته به عمل نیروى شفابخشى طبیعت موجود در بدن انسان است.

روز طبیعت

جشن طبیعت

درختان، پیامبران خاموش زمینند. آنان به زبانی که ما نمی‏فهمیم، عظمت خداوند را تسبیح می‏گویند که «یُسبّح لِلّه ما فی السموات و ما فی الارض

به زیبایی بیاندیش

به زیبایی بیاندیش! به لحظه‏های سبز و آبی و سپید!

به آسمان بیاندیش، که در آغوش پرندین خویش، لالایی بودن را به گوش زمین می‏خواند! به کهکشانی بیاندیش، که گهواره زمین را با آرامشی تمام می‏گرداند!

قرآن و مطالعه‏ی طبیعت

در عصر ما مخالفت با تفکر و تعمق در مسائل ماورای طبیعی رنگ جدیدی به خود گرفته است: رنگ فلسفه‏ی حسی. چنان که می‏دانیم در اروپا روش حسی و تجربی در شناخت طبیعت بر روش قیاسی پیروز شد.

سیزده به در

ایران زمین از دیر باز جایگاه زندگی قومی متمدن و با فرهنگ بوده است . این تمدن با کاوش های به عمل آمده درمناطقی همانند “شهر سوخته” زابل از قدمتی بسیار بیشتر از ورود قوم” آریا” به این سرزمین ، که اکنون نام خود را نیز از نام قوم سکنی گزیده در خود وام گرفته ، برخوردار است .

سیزده به در ؛ خاستگاه و ریشه ها

چرا سال 12 ماه دارد و چرا جشن نوروز 12 روز است ؟ چرا روز سیزدهم مردم به کوه و در و دشت پناه می برند و آن همه شادمانی می کنند؟

طبیعت در شهر، شهر در طبیعت

همه دانش آموزان، به خصوص آنانی که با طبیعت کمتر ارتباط دارند، باید فرصت مشاهده گیاهان و جانوران مختلف را در کلاس درس و زمین مدرسه داشته باشند.

آبشارها فرصت مغتنم طبیعت‌گردان

11 استان کشورمان بیش از 40 آبشار را در خود جای داده‌اند تا فرصتی مغتنم برای آن دسته از طبیعت‌گردان فراهم آورند که می‌خواهند جدال آب و ارتفاع را در سفره دل یک آبشار بجویند.

دفع پشه در طبیعت

پشه ها به عنوان بخشی از طبیعت وحشی اجتناب ناپذیرند . گاهی حضور پشه در هنگام کمپ می تواند خاطره یک سفر زیبا را کاملا دگرگون کند

اورژانس برای طبیعت

در برابر کسانی که معتقد به کمک رسانی به حیات وحش هستند، گاه این پرسش طرح می‌شود که چرا؟ مگر شما نمی‌گویید که طبیعت بهتر از انسان‌ها می‌داند که چگونه خود را حفظ کند؟.

باد نوروزی همی در بوستان بت گر شود

تا ز صنعش هر درختی لعبتی دیگر شود

در این بهار دل انگیز ، مزرع سینه اتان از سبزه ی محبت ، سبز و خرم باد

یادت همه روز خوشتر از عید                     کاین منشا شادی جهان است

در این بهار سبز و روح بخش، امیداست:

نظر مهر ربوبیت در دلتان بر دوام

بر بساط عافیت آرام

کارهایتان بر نظام

دولتتان تمام

و روز و نوروزتان فرخنده در ایام باشد.

سبزترین و دلنوازترین تبریکات خود را تقدیم حضورتان می نمایم.

دلتان در نظر حق شادان و جانتان به مهر ازل، نازان باد.

بهار آمد که هر ساعت رود خاطر ببستانی
بغلغل در سماع آیند هر مرغی بدستانی
دم عیسی است پنداری نسیم باد نوروزی
که خاک مرده بازآید درو روحی و ریحانی
بجولان و خرامیدن درآمد سرو بستانی
تو نیز ای سرو روحانی بکن یک بار جولانی
به هرگوئی پریروئی بچوگان میزند گوئی
تو خود گوی زنخ داری، بساز از زلف چوگانی
بچندین حیلت و حکمت گوی ازهمگنان بر دم
بچوگانی نمی افتد چنین گوی زنخدانی
بیارای باغبان سروی ببالای دلارامم
که یاری من ندیدستم چنین گل در گلستانی
تو آهو چشم نگذاری مرا از دست تا آنگه
که همچون آهو از دستت نهم سر در بیابانی
کمال حسن رویت را صفت کردن نمی دانم
که حیران باز می مانم چه داند گفت حیرانی
وصال تست ا گر دل را مرادی هست و مطلوبی
کنارتست اگر غم را کناری هست و پایانی
طبیب از من بجان آمد که سعدی، قصه کوته کن
که دردت را نمی دانم برون از صبر درمانی

سلام.یک قطعه شعری رو خوندم ،دیدم جالب بود گفتم واستون بذارم شاید جالب باشه.(امیدوارم که همین طور بوده باشه)

رفقا خاطر خود شاد بدارید و          ره غم مسپارید و              گل و لاله ببارید و        به هر سو بگذارید           که یک بار دگر فصل بهار آمد و         نوروز درآمد ز در و      کرد طبیعت هنر و          ابر برآورد سر و          ریخت ز باران گهر و            سبز شد از نو شجر و                    داد نوید ثمر و               گشت چنان جلوه گر و           یافت جهان زیب و فر و                لطف و صفایی دگر و              کرد غم از دل به در و         می دهدت باد بهاری خبر از طی شدن فصل زمستان          که کنی ترک شبستان و      تو هم چون گل خندان          بزنی خیمه به بستان و           ببینی که گلستان ز گل و        لاله و ریحان و ز باریدن باران          شده چون روضه ی رضوان        همه پر لاله ی نعمان             همه پر نرگس فتان                همه پر گوهر و مرجان         غرض ای نور دل و جان            منشین زار و پریشان             که شوی سخت پشیمان .       چو دهی فرصت عیش و طرب از دست در این فصل دل انگیز و فرح زا         که صفا داده به هر باغ و به هر راغ          و چنان ساحت فردوس برین کرده جهان را   ...   همه جا زمزمه ی سال جدید و                  همه را شوق شدید و             سخن از گردش عید است ،   گل سرخ و سپید است             که بر خاک پدید است .      در این عید سعید است                   که بس روح امید است              که در جسم دمیده است      ز هر سوی نوید است             که بر خلق رسید است             ولی من ز رُخم رنگ پریده است              که هنگام خرید است و             از این فقر شدید است          که قلبم ترکیده است              و دلم سخت تپیده است              به یک سوی مجید است         که خونم بمکیده است              به یک سو فریده است         همین خیر ندیده است         که پیوسته پریده است              به جان من مسکین        که برایش بخرم کفش و کلاه و کت و جوراب بدان سان           که ز هر باب فتد دل به تب و تاب           شب از چشم پرد خواب                ولی سال نوین با همه ی خرج تراشی         که کند مایه ی شادی است ،  سر آغاز بهار است و            زمانی خوش و خرم        که به هر سو و به هر کوی کنی روی و           کشی بوی و      ببینی رخ دلجوی و       سر و صورت نیکوی و           کنی جامه ی نو در بر و       از صبح الی شام    به صد شوق نهی گام    در خانه ی اقوام           پی دیدن و بوییدن و بوسیدن و لیسیدن دست و سر و روی پدر و مادر و همشیره و داداش و عموجان و فلان دایی و هر عمه و هر خاله و هر حاجی و هر باجی و           لب باز کنی در پی وراجی و        بس نغز بگویی و        بسی کام بجویی و             بخندی چو بینی همه را خرم و آزاد          چنان شاخه ی شمشاد، عُِمومند بسی شاد و      ندارند ز غم داد و           نیارند ز غم یاد و       نباشند به فریاد ،اگر بچه و گر تازه جوانند     پی عیش روانند و        گر پیر زنانند     چو گل خنده زنانند و       چنینند و چنانند .    به هر حال بود عید نشاط آور نوروز        بدان سان فرح اندوز و           طرب ساز و تعب سوز           که روشن کند از پرتو امید        دل هموطنان را....       هفت سین چیده شود باز           به هر جا و ز نو سبزه در آید              به بر سرکه و سیر و سَمَک و سیب و سماق و سمنو        دور برش از طرفی سبزه ی سبز و      طرفی سیم سپید و          طرفی سنبل آبی         طرفی ماهی سرخ است که در آب خورد تاب و زند غوطه و بر گرد چنین منظره ی نغز و       فریبنده و      زیبنده و   پر لطف و صفا      شربت و شیرینی و نقل و شکلات است، بسی آب نبات است        که چون شهد مهنّاست       به شیرینی حلواست            چو بادام منقّاست و         یا چون گز اعلاست .  غرض ، جان تو فرداست        که روز خوشی ماست         هر آن کس که در این جا و در آن جاست           چه پیر است و        چه برناست      چه نادار و چه داراست              کند سور چرانی ز چپ و راست         دگر باره برای به کف آوردن عیدی قمر و شمسی و هوشنگ و حسین و حسن و اکبر و مسعود بر آرند       سحر زود سر از خواب و پی نیل به مقصود به هر کس که غنی بود بپیچید       چنان دود بسی اسکن موجود که از جیب تو مفقود شود در پی پرداختن عیدی و     این مسئله در عید چنان رونَقش افزود که بگشود در کیسه ی خود   مشد آقا محمود       که از بس کِنِس بود        نمی دید کسی زو کرم و جود و برای دو سه تومان عصبی می شد و    می بست به دشنام        زمین را و زمان را....   عده ای نیز از آن پیش که تحویل شود سال نو          افتد در اندیشه ی سیر و سفر و گردش و       خیزید و گریزید ز شهر خود و          رو جانب شهر دگر آرند و          شتابند به قزوین و         به گیلان و        به نوشهر و      به گرگان و        به تبریز و        به زنجان و        به قوچان و فریمان و        به سمنان و        به یزد و قم و کاشان و         به کرمان و صفاهان و خراسان و بروجرد و لرستان و ب   ه نیریز و       به ترشیز و        به هر شهر و       به هر قریه که یک هفته در آن جا بمانند و          بسی کام برانند          که هم خوش گذرانند و          هم آخر برهانند    گریبان خود از خرج پذیرایی نوروز و        گرفتاری سال نو و    بر دوش نگیرند چنین بار گران را ... طی سال نو و هر سال      که از آن راست به دنبال           الهی که به تایید خداوند بهین خوش گذرد بر همه از کارگر و   رنج بر و   پیشه ور و   اهل ادارات   چه اعلی و    چه ادنی    چه رئیس و   چه مدیر و   چه مشاور و  مشیر و    چه سفیر و    چه وکیل و    چه وزیر و   چه فقیر و   چه نمد مال و چه دلال و   چه حمّال و    چه رمال و    چه باحال و    چه بی حال و    چه بقال و    چه عطار و   چه سمسار و    چه بوجار و    چه نجار و    چه تجار و    چه ابزار و   چه خباز و   چه بزاز و   چه لباف و    چه طواف ، غرض جمله ی اصناف ، که دورند ز انصاف و      قرینند به اجحاف ، الهی که به زربافی زرباف و    به علافی علاف ،  خداوند در این جامعه     جور همه را جور کند         غصه ز ما دور کند         چاره ی رنجور کند            خرم و مسرور کند                خاطر هر پیر و جوان را                         (هد هد میرزا).

سال نو بر شما مبارک

دلم واسه همتون تنگ شده.   در ایام عید مراقب خوبی هاتون  باشید.

زمان نوروز

جشن نوروز از لحظه اعتدال بهاری آغاز می‌شود. در دانش ستاره‌شناسی، اعتدال بهاری یا اعتدال ربیعی در نیم‌کره شمالی زمین به لحظه‌ای گفته می‌شود که خورشید از صفحه استوای زمین می گذرد و به سوی شمال آسمان می‌رود.

معنی واژه? نوروز

واژه نوروز یک اسم مرکب است که از ترکیب دو واژه? فارسی «نو» و «روز» به وجود آمده است

واژه نوروز در الفبای لاتین

در متن‌های گوناگون لاتین، بخش نخست واژه نوروز با املای No،Now،Nov و Naw و بخش دوم آن با املای Ruz، Rooz و Rouz نوشته شده است.

پیشینه نوروز

منشا و زمان پیدایش نوروز، به درستی معلوم نیست. در برخی از متن‌های کهن ایران ازجمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متن ها، کیومرث به‌عنوان پایه‌گذار نوروز معرفی شده است

نوروز در زمان سلسله هخامنشیان

نگاره مراسم پیشکش هدایا به پادشاه ایران در تخت جمشید. برخی از پژوهشگران، این مراسم را به نوروز مربوط می‌دانند.

نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان

در زمان اشکانیان و ساسانیان نیز نوروز گرامی داشته می‌شد. در این دوران، جشن‌های متعددی در طول یک سال برگزار می‌شد که مهمترین آنها نوروز و مهرگان بوده است

نوروز پس از اسلام

از برگزاری آیین‌های نوروز در زمان امویان نشانه‌ای در دست نیست و در زمان عباسیان نیز به نظر می‌رسد که خلفا گاهی برای پذیرش هدایای مردمی، از نوروز استقبال می‌کرده‌اند

نوروز از دیدگاه اسلام و تشیع

در اسلام و به ویژه? آیین تشیع به نوروز به عنوان روزی خجسته نگاه شده است و بر گرامی داشتن آن تأکید شده است.

نوروز در دوران معاصر

نوروز به عنوان یک میراث فرهنگی در دوران معاصر همواره مورد توجه مردم قرار داشته و هر ساله برگزار می‌شود.

هفت سین

هفت سین ، هفت واژه که با حروف « سین » شروع می شوند نیز از سنت های جالب نوروز است

نوروز و سنت فرهنگی اسلام

«نوروز» عیدی ماندگار در بین ایرانیان است. تعطیلات نوروزی، مسافرت و سیر و سفر، صله رحم، نو شدن و پوشیدن لباس های نو و زیبا، خانه تکانی، آشتی افراد قهر با یکدیگر و… از سنت های نیکوی نوروز در بین ایرانیان است

نگاهى عمیق به عید نوروز

عید نوروز از جمله اعیاد بسیار کهن است که حرفهاى ضد و نقیض زیادى درباره آن گفته شده است: عده اى آن را عید آتش پرستان دانسته و عده اى بر این باورند که نوروز یکى از اعیاد اسلامى است.

دعاى هنگام تحویل سال

یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبر اللیل و النهار یا محول الحول والاحوال حول حالنا ال احسن الحال

اى دگرگون کننده قلبها و دیده‏ها! اى تدبیرگر شبان و روزان! اى متحول کننده سالها و حالتها! حالات ما را به نیکوترین حالات تبدیل نما!

این دعا بر چهار نکته اساسى تاکید دارد 1- تحول 2- محور تحول 3- متحول کننده 4- هدف تحول

برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز
چو آتش در درخت افکند گلنار
دگر منقل منه آتش میفروز
چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست
حسدگو دشمنان را دیده بردوز
بهاری خرمست ای گل کجایی
که بینی بلبلان را ناله و سوز
جهان بی ما بسی بودست و باشد
برادر جز نکونامی میندوز
نکویی کن که دولت بینی از بخت
مبر فرمان بدگوی بدآموز
منه دل بر سرای عمر سعدی
که بر گنبد نخواهد ماند این کوز
دریغا عیش اگر مرگش نبودی
دریغ آهو اگر بگذاشتی یوز

مردم بابل از دوران‌های بسیار قدیم، روز اول سال را، عموماً در اعتدال بهاری (21 مارس) جشن می‌گرفتند. این زمان اول بهار و آغاز فصل نو است، زمانی که طبیعت از خواب زمستانی بیدار می‌شود، در حقیقت آغاز سال نو بود. از لوحه‌ها چنین بر می‌آید که این جشن تقریباً از 2340 سال، پیش از میلاد، شناخته شده بود …

قدمت نوروز در ایران

آرتور کریستن سن، ایرانشناس نام‌دار دانمارکی نوشته‌است، سال ایرانیان باستان، به صورتی که آن را در سنگ‌نوشته‌های داریوش بزرگ در بیستون می‌یابیم، در پاییز آغاز می‌شد و جشن بسیار معروف مهرگان (بگیاد)، در اصل جشن اول سال ایرانیان بوده‌است. از جشن نوروز در اوستا و ادبیات اوستایی هیچ نام برده نشده‌، چنانکه از مهرگان نیز اشارتی نیست. در اواخر فرمانروایی داریوش بزرگ، ایرانیان که تحت تأثیر تمدن آسیای صغیر و سرزمین‌های مدیترانه ای قرار گرفته بودند، تقویم مصری را پذیرفتند که بر طبق آن سال به دوازده ماه سی روزه، به اضافه? پنج روز اضافی (پنجه دزدیده یا خمسه? مسترقه) تقسیم شده بود و در اعتدال بهاری آغاز می‌شد. این سال، یعنی سال اوستایی جدید، سال دینی زرتشتی گشت و تا امروز در نزد پارسیان حفظ گردیده‌است. روز اول سال در اعتدال بهاری، اول فروردین، عید نوروز است.

استاد مهرداد بهار با نظریه? وامگیری عید نوروز ایرانیان، از بین النهرین موافق نیست و عقیده دارد، از سه هزار سال پیش از میلاد، در آسیای غربی دو عید، رواج داشته‌است، عید آفرینش در اوایل پاییز و عید رستاخیزی که در آغاز بهار، برگزار می‌شده‌است. بعدها دو عید پاییزی و بهاری به یک عید تبدیل گردیده و سر بهار جشن گرفته می‌شده‌است. به اعتقاد مهرداد بهار، احتمالاً نوروز در ایران قبل از هخامنشیان وجود داشته، در اوستا مطرح نمی‌شود، چون یک عید ملی محسوب می‌شده و اوستا یک کتاب دینی است و جشن‌های خاص خودش را دارد. بعد از گذشت زمان، سرانجام دین زرتشتی، هم جشن مهرگان را که در آغاز یک عید بومی بوده و هم نوروز را می‌پذیرد.

.

.

.

جشن زرتشتی فروردگان

جشن فروردگان یا جشن همسپثمیدیه در دوران باستان به عنوان عید اصلی جشن گرفته می‌شد. این جشن فروهر‌ها بود و ظاهراً در آن هنگام ده روز و ده شب برگزار می شد. فروهرها همان ارواح مردگانند. نام فروردین که آغاز بهار است، برگرفته از نام فروهر هاست. در فروردین یشت آمده است که در مدت جشن فروردگان فروهرهای مؤمنان از اقامتگاه‌های خود می‌آیند و مدت ده شب در کنار مردم می‌مانند، این جشن مربوط به بازگشت مردگان بود. زمان این جشن به حساب گاه شمارهای امروزی، پنج روز آخر اسفند و پنج روز اول فروردین، بحساب می‌آمد. از زمانی که آغاز سال در اعتدال بهاری تعیین گردید، نوروز ششمین روز این جشن گشت که به فروردگان افزوده شد. بدین ترتیب اندیشه? شکوه و پر اهمیت بودن ششمین روز جشن سال نو، در ذهن ایرانیان، از قبل وجود داشته و در زمان ساسانی هم حفظ گردید.

.

.

.

نوروز کوچک

روز نخست فروردین ماه نوروز عامه یا نوروز کوچک یا نوروز صغیر خوانده می‌شد. پنج روز اول فروردین جشن نوروز گونه‌ای همگانی داشته و عموم مردمان به اجرای مراسم و سرور و شادمانی می گذرانیده‌اند، از اینرو آنرا نوروز عامه نامیده‌اند.

.

.

.

نوروز بزرگ در ششمین روز فروردین

در گاه‌شماری زرتشتی ایران باستان، روز ششم هر ماه شمسی و ماه سوم هر سال خورشیدی، بنام خرداد می باشد. نوروز بزرگ یا خردادروز نام ششمین روز فروردین ماه در ایران باستان بوده‌است. خردادامشاسپند موکل بر آب است و این روز بدو منسوب می‌باشد. این روز در میان جشن‌ها و اعیاد فراوان ایران باستان به ویژه دوران ساسانیان از اهمیت و ارزش و تقدس خاصی بهره داشته‌است. بسیاری از حوادث مهم به موجب آن در چنین روزی واقع شده از جمله زرتشتیان بدان باور دارند که تولد زرتشت نیز در چنین روزی است بعدها وقتی ایرانیان اسلام و تقویم عرب را پذیرفتند، جشن زرتشتی فروردگان و نوروز بزرگ، در ششمین روز ماه فروردین، از بین رفت.

.

.

.

مراسم ایرانیان باستان در نوروز

آداب و رسوم نوروزی همه سرچشمه‌ای کهن دارند و از نظر گاه دانش مردم‌شناسی بسیار جالب توجه برای مطالعه هستند. ایرانیان عقیده داشتند که سرنوشت انسان و جهان در سالی که در پیش است، در نوروز تعیین می‌شود. گفته می‌شد که در این روز زرتشت با خدا گفتگویی پنهانی داشت و در این روز نیکبختی‌ها برای مردمان زمین، تقسیم می‌گردد و از این روست که ایرانیان آن را روز امید نامند.

.