سیاه و سفید . . .
این روز ها گوش هایم پر است از حرفهای تکراری ِ این و آن.. یوسف گم گشته باز آید به . . . غم مخور.. غم مخور.. غ م م خ و ر... حافظ فکر این جایش را نکرده بود.. غم را فقط باید خورد . . . بلعید .. و کم کم ...... اصلا غزل و غم نخوردن؟ مگر میشود؟ تمام غزل های حافظ نتیجه اش میشود غم خوردن . . . __________________ این کاغذ ِ سفید هم از دست ِ من خسته شده .. این قلم ِ لرزان هم .. کاغذ را خط خطی میکنم تا دیگر سفید نباشد کاغذ را باید سیاه کرد..هر چه سیاه تر ..دیدنی تر .. مثل ِ زندگی ِ من . . . سفید برایش بی معنی ست.. هر چه هست سیاه ِ سیاه ِ سیاه . . . بالاتر از سیاهی فقط خود ِ سیاهی ست..
[ دوشنبه 91/8/29 ] [ 6:17 عصر ] [ محمد شیرعلی زاده ]