دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد

طی سال‌های گذشته علم بیونیک توانسته دستآوردهای دانش پزشکی را دگرگون کند. به کمک آن بیمارانی که نیازمند دریافت پیوند قلب هستند، می‌توانند تا زمان دریافت قلب جدید از قلب مصنوعی استفاده کنند، ناشنوایان صداها را می‌شنوند و افرادی که بینایی یا دست و پای خود را از دست داده‌اند، اندامی بیونیک دریافت می‌کنند که می‌تواند کارایی قابل‌قبولی داشته باشد. با اینکه تمامی تلاش‌های کنونی روی زنده نگه‌داشتن انسان ها یا بازگرداندن یک توانایی از دست‌رفته متمرکز هستند، فکر می‌کنید زمانی برسد که بیونیک بتواند یک پلیس آهنی واقعی یا انسانی با توانایی‌های مرد شش‌میلیون دلاری را خلق کند؟ انسان‌هایی با چشم‌هایی که قابلیت بزرگنمایی و دید فروسرخ دارند، پاهایی که می‌توانند خودروها را در مسابقه سرعت پشت سر بگذارند و دست‌هایی که به شکل باورنکردنی‌یی قدرتمند هستند؟

ساخت اجزای بیونیک

ریچارد یانک که تحلیلگر هوش مصنوعی است می‌گوید: «اول از همه اینکه هزینه ساخت چنین انسانی دیگر 6میلیون دلار نخواهد بود بلکه بسیاربیشتر است اما فناوری‌هایی دارند از راه می‌رسند که آنرا محقق خواهند کرد. ساخت دست و بازوی بیونیکی که بتواند همه وظایف این اندام را به شکل کامل انجام دهد، امکان‌پذیر است و با اطمینان می‌گویم که رسیدن به قدرت دست‌های مرد شش‌میلیون دلاری نیز در طول زمان امکان‌پذیر خواهد بود.

برای رسیدن به دید بیونیک، یکی از راه‌ها می‌تواند ساخت لنزهای تماسی با چنین قابلیتی باشد و راه دیگر را پیشرفت‌هایی که در ایمپلنت‌های شبکیه صورت می‌گیرد، هموار خواهد کرد. یقین دارم در طول زمان این فناوری هم محقق خواهد شد».

او در مورد پاهای بیونیکی که فرد می‌تواند به کمک آنها با سرعتی نزدیک به 100 کیلومتربرساعت بدود می‌گوید: «از لحاظ تئوری‌ کاملا ممکن است اما در عمل فکر می‌کنم با مشکلات متعددی مواجه خواهد شد. در حقیقت حرکت روی دو پا سازگاری چندانی با این سرعت ندارد و من فکر می‌کنم روش‌های بهتری برای رسیدن به چنین سرعتی وجود داشته باشند. با این حال پیش‌بینی می‌کنم که بیونیک در آینده نه‌چندان دور تأثیر عمیقی روی انسان‌ها چه در سطح جامعه انسانی و چه در سطوح نظامی داشته باشد. طی دهه‌های آینده این علم می‌تواند پیشرفت قابل‌توجهی در قدرت، اسقامت و حواس پنجگانه انسان ایجاد کند. اما یکی از چالش‌های پیش روی این علم ضعف بدن انسان و آسیب‌پذیری آن در برابر بسیاری از تفریحات و وظایف روزمره از بازی فوتبال گرفته تا درست کردن شام است. نکته دیگری هم هست که نمی‌شود آنرا نادیده گرفت، شاید فرد بتواند به کمک دست بیونیک خودش یک خودرو را از زمین بلند کند اما قسمت‌های دیگر بدن او تحمل این بار را نخواهد داشت و له می‌شوند. به زمین خوردن زمانی که فرد دارد با سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌دود نیز می‌تواند آسیب جدی به بخش‌های مختلف بدن او بزند».

برنامه زمانی

امروزه تلاش می‌شود بخش‌های بیونیکی برای بدن انسان ساخته شوند که می‌توانند حرکات یا فعالیت‌های عادی هر اندام را شبیه‌سازی کنند، اما در آینده نیازمند فناوری‌های پیشرفته‌ای هستیم که می‌توانند ابرانسان‌ها را خلق کنند.

اندرز سندبرگ از مؤسسه آینده بشریت در دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «من فکر می‌کنم روزی می‌رسد که بازسازی بدن انسان و خلق ابرانسان‌ها به کاری ساده و پیش‌پا افتاده تبدیل شود. احتمالا طی دهه آینده قدم‌های اولیه برداشته خواهد شد و در اواسط قرن قسمت‌های افزوده به بخشی عادی از زندگی مردم تبدیل خواهند شد. این بخش‌ها می‌توانند شامل ایمپلنت‌هایی برای بهبود حواس مانند دید فروسرخ یا فرابنفش یا افزایش قدرت شنوایی باشند. می‌دانید روزی می‌رسد که افراد نابینا نه‌تنها به کمک شبکیه‌ مصنوعی می‌توانند ببینند بلکه برای ایمپلنت آنها – مانند تلفن‌های هوشمند – اپلیکیشنی‌هایی تعریف خواهد شد که شناخت افراد دیگر، درشت‌نمایی یا استفاده از واقعیت افزوده را ممکن خواهد کرد. در نهایت انسان‌ قرن 21 توانایی‌ها را کسب خواهد کرد که  اجداد او هرگز تجربه نکرده‌اند».

علاقمندانی هم وجود دارند؟

امیلی سارجنت که روی ابرانسان‌ها کار می‌کند، می‌گوید: «وقتی به ابرانسان‌های فیلم‌های علمی‌تخیلی علاقه داریم، می‌توانیم پذیرای همان توانایی‌ها در بدن خودمان هم باشیم».  او لقاح مصنوعی را مثال می‌زند و می‌گوید با اینکه امکان لقاح مصنوعی در ابتدا باعث شد مردم به شکلی باورنکردنی عصبی شوند و مخالفان بسیاری داشت، به سرعت پذیرفته شد.

دکتر نوئل شارکی از دانشگاه شفیلد ایده متفاوتی دارد، او می‌گوید: «انسان‌ها پاها و دست‌های فوق‌العاده‌ای دارند، چرا باید بخواهند چیزی اضافه یا تغییری ایجاد شود؟ من فکر می‌کنم جامعه انسانی در برابر چنین تغییری مقاومت خواهد کرد. من انسان هستم و می‌خواهم همیشه انسان بمانم».

با این حال شارکی هم می‌داند که پیشرفت‌هایی در راه هستند و یکی از آنها اسکلت خارجی‌یی است که می‌تواند مانند لباس پوشیده شود و به کمک افراد معلول بیاید تا باز هم بتوانند راه رفتن را تجربه کنند.

در حال حاضر شرکت ژاپنی Cyberdyne موفق به ساخت پوشش خارجی شده که Hal نام دارد و می‌تواند با دریافت فرمان‌های مغزی که برای به حرکت در آوردن ماهیچه‌ها ارسال می‌شوند و ارسال آنها به بخش‌های الکترونیکی پوشش به افرادی که نمی‌توانند راه بروند برای حرکت مجدد کمک کند.  

شارکی می‌گوید یکی دیگر از پیشرفت‌ها در زمینه ابزارهایی خواهد بود که توسط فکر کنترل می‌شوند اما به بدن انسان متصل نیستند. او می‌گوید: «اگر به بازوهایی بسیارقوی نیاز داشته باشم، ترجیح می‌دهم به بدنم متصل نباشند بلکه در کنار من وجود داشته باشند، همراه با من حرکت کنند و به دقت فرمان‌هایی که دریافت می‌کنند را انجام دهند. به عنوان مثال ساختمان‌های نیمه‌ساز آینده را در نظر بگیرید که مهندسان و کارگران لباسی از اسکلت خارجی پوشیده‌اند و دارند با فشار دکمه‌ها یا فرمان مغزی مراحل ساخت را پیش می‌برند. اما اگر در مورد خلق مرد شش‌میلیون دلاری و انسان‌هایی با توانایی‌های افزوده از من بپرسید، می‌گویم گر چه موافق ظهورش نیستم، نمی‌توانم احتمال وجودش را در آینده رد کنم>