دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد

لابراتوار بریستول و دانشگاه اسکس از جمله مراکزی هستند که در حال طراحی نسل پیشرفته از ربات های شبه انسانی بوده و می‌توانند در مأموریت‌های امداد و نجات، خنثی‌سازی بمب، تعمیرات نیروگاه‌های اتمی، عملیات نظامی و شناسایی، اعمال جراحی و حتی ورزش، انسان را همراهی کنند.

برخی از این ربات های شبه انسانی می توانند مانند انسان راه بروند، فوتبال بازی کنند، تا 20 کلمه را بر زبان بیاورند، به 40 زبان خارجی صحبت کنند یا با واکنش های صورت و دست با انسان تماس برقرار کنند.

ربات iCub عملکردی مشابه یک کودک 3.5 ساله را داشته و می تواند نحوه یادگیری کودک در محیط را برای محققان مشخص کند. ربات Rovothespian نیز یک ربات قابل برنامه ریزی برای تقلید رفتار انسان و در حقیقت یک ربات بازیگر است.

«جولز» و «ایوو» سرهای رباتیک شبه انسانی هستند که قادر به صحبت کردن و تغییر دادن حالت چهره در واکنش به صدای انسان هستند. ربات Nao‌ نیز از توانایی راه رفتن و واکنش به صدای انسان برخوردار است.

دکتر لوروپلوس، محقق ارشد لابراتوار رباتیک بریستول تأکید می کند: در طراحی بسیاری از ربات‌ها از طبیعت الهام گرفته شده و طبیعت بسیاری از مشکلات پیش روی مهندسان در امر طراحی را بر طرف کرده است.

این ربات ها قادر به انجام طیف وسیعی از عملکردهای نسبتا پیچیده هستند.

برخی از ربات ها مانند «ماهی رباتیک» حرکاتی مشابه ماهی طبیعی داشته و می تواند آلودگی آب دریاچه ها را شناسایی کند و برای هدایت و خارج کردن ماهیان از مناطق آلوده مورد استفاده قرار بگیرد. ربات های پرنده نیز که با الهام از پرندگان و حشرات طراحی شده اند، دارای کاربردهای نظامی و شناسایی هستند.

ربات های دیگری مانند Shrewbot و SCRATCHbot مجهز به سبیل‌های حساسی هستند که در مأموریت های امداد و نجات و جست‌وجو در غارها کاربرد دارند.

ربات EcoBot III با تغذیه از پساب فاضلاب شارژ می‌شود. فاضلاب شامل مواد مغذی برای شارژ سلول‌های سوخت ربات و تولید برق هستند.