دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد

 

 دختر جوانی مدتی قبل از جشن عروسی اش آبله سختی گرفت و در بستر بیماری افتاد. بیماری اش شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند.

دختر همواره نگران صورت خود بود که جای آبله تمام آن را پوشانده و از شکل افتاده است.

نامزد او به عیادتش رفت و از درد چشم و کم سو شدنشان نالید.

موعد عروسی فرا رسید. مرد جوان عصازنان دست عروس را گرفته بود.

مردم می گفتند: چه خوب! همان بهتر که عروس نازیبا، شوهرش نابینا باشد.

پانزده سال پس از آن روز، زن از دنیا رفت. مرد عصا را کنار گذاشت و چشمانش را گشود. همه متحیر شده بودند.

مرد گفت: ” من فقط شرط عشق را به جا آوردم.”

www.poochband.parsiblog.com