تابسـتان
تابسـتان...
" تابستان واقعیت ندارد؛ صرفا یک تصویر ذهنی است که هیچ وقت نمی توان تصاحب اش کرد. آن سه ماه افسانه ای که تمام سال با تصوراتی عجیب و غریب منتظرش بودیم. به محض این که به چَنگمان بیاید شکل دیگری پیدا می کند؛ شکلی که کمترین شباهتی به خیال پردازی های پیشین ما ندارد...
وقتی هم که تمام شد و برای همیشه از دستمان رفت، باز شکل اش عوض می شود. تمام شدن تابستان، مثل پریدن از خواب است در میانه ی رویایی که تازه به فضایش عادت کرده بودیم. انگار تابستان بیشتر از این که نود و سه روز سال را اشغال کرده باشد، برای همیشه بخشی از ذهن مان را گرفته است و بیشتر با تصورش خوشیم تا واقعیت اش، چون واقعیت تابستان هیچ وقت چیز دندان گیری نبوده است: کلاس های ناتمام شنا و خوش نویسی، سفرهای زورکی به جاهایی که لباس به خاطر دمِ هوا به بدن می چسبد، کتاب های خوانده نشده و نقشه های نقش بر آب.
با این حال، کهن الگوی تابستان هم چنان در ناخودآگاه جمعی تک تک ما حضور پر رنگی دارد و همه ی ما در بچگانه ترین لحظات زندگی مان، هنوز باور داریم که « این تابستان فرق خواهد داشت
[ سه شنبه 91/4/20 ] [ 6:21 عصر ] [ ایرج فاضلی ]
