دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد

سلام.یک قطعه شعری رو خوندم ،دیدم جالب بود گفتم واستون بذارم شاید جالب باشه.(امیدوارم که همین طور بوده باشه)

رفقا خاطر خود شاد بدارید و          ره غم مسپارید و              گل و لاله ببارید و        به هر سو بگذارید           که یک بار دگر فصل بهار آمد و         نوروز درآمد ز در و      کرد طبیعت هنر و          ابر برآورد سر و          ریخت ز باران گهر و            سبز شد از نو شجر و                    داد نوید ثمر و               گشت چنان جلوه گر و           یافت جهان زیب و فر و                لطف و صفایی دگر و              کرد غم از دل به در و         می دهدت باد بهاری خبر از طی شدن فصل زمستان          که کنی ترک شبستان و      تو هم چون گل خندان          بزنی خیمه به بستان و           ببینی که گلستان ز گل و        لاله و ریحان و ز باریدن باران          شده چون روضه ی رضوان        همه پر لاله ی نعمان             همه پر نرگس فتان                همه پر گوهر و مرجان         غرض ای نور دل و جان            منشین زار و پریشان             که شوی سخت پشیمان .       چو دهی فرصت عیش و طرب از دست در این فصل دل انگیز و فرح زا         که صفا داده به هر باغ و به هر راغ          و چنان ساحت فردوس برین کرده جهان را   ...   همه جا زمزمه ی سال جدید و                  همه را شوق شدید و             سخن از گردش عید است ،   گل سرخ و سپید است             که بر خاک پدید است .      در این عید سعید است                   که بس روح امید است              که در جسم دمیده است      ز هر سوی نوید است             که بر خلق رسید است             ولی من ز رُخم رنگ پریده است              که هنگام خرید است و             از این فقر شدید است          که قلبم ترکیده است              و دلم سخت تپیده است              به یک سوی مجید است         که خونم بمکیده است              به یک سو فریده است         همین خیر ندیده است         که پیوسته پریده است              به جان من مسکین        که برایش بخرم کفش و کلاه و کت و جوراب بدان سان           که ز هر باب فتد دل به تب و تاب           شب از چشم پرد خواب                ولی سال نوین با همه ی خرج تراشی         که کند مایه ی شادی است ،  سر آغاز بهار است و            زمانی خوش و خرم        که به هر سو و به هر کوی کنی روی و           کشی بوی و      ببینی رخ دلجوی و       سر و صورت نیکوی و           کنی جامه ی نو در بر و       از صبح الی شام    به صد شوق نهی گام    در خانه ی اقوام           پی دیدن و بوییدن و بوسیدن و لیسیدن دست و سر و روی پدر و مادر و همشیره و داداش و عموجان و فلان دایی و هر عمه و هر خاله و هر حاجی و هر باجی و           لب باز کنی در پی وراجی و        بس نغز بگویی و        بسی کام بجویی و             بخندی چو بینی همه را خرم و آزاد          چنان شاخه ی شمشاد، عُِمومند بسی شاد و      ندارند ز غم داد و           نیارند ز غم یاد و       نباشند به فریاد ،اگر بچه و گر تازه جوانند     پی عیش روانند و        گر پیر زنانند     چو گل خنده زنانند و       چنینند و چنانند .    به هر حال بود عید نشاط آور نوروز        بدان سان فرح اندوز و           طرب ساز و تعب سوز           که روشن کند از پرتو امید        دل هموطنان را....       هفت سین چیده شود باز           به هر جا و ز نو سبزه در آید              به بر سرکه و سیر و سَمَک و سیب و سماق و سمنو        دور برش از طرفی سبزه ی سبز و      طرفی سیم سپید و          طرفی سنبل آبی         طرفی ماهی سرخ است که در آب خورد تاب و زند غوطه و بر گرد چنین منظره ی نغز و       فریبنده و      زیبنده و   پر لطف و صفا      شربت و شیرینی و نقل و شکلات است، بسی آب نبات است        که چون شهد مهنّاست       به شیرینی حلواست            چو بادام منقّاست و         یا چون گز اعلاست .  غرض ، جان تو فرداست        که روز خوشی ماست         هر آن کس که در این جا و در آن جاست           چه پیر است و        چه برناست      چه نادار و چه داراست              کند سور چرانی ز چپ و راست         دگر باره برای به کف آوردن عیدی قمر و شمسی و هوشنگ و حسین و حسن و اکبر و مسعود بر آرند       سحر زود سر از خواب و پی نیل به مقصود به هر کس که غنی بود بپیچید       چنان دود بسی اسکن موجود که از جیب تو مفقود شود در پی پرداختن عیدی و     این مسئله در عید چنان رونَقش افزود که بگشود در کیسه ی خود   مشد آقا محمود       که از بس کِنِس بود        نمی دید کسی زو کرم و جود و برای دو سه تومان عصبی می شد و    می بست به دشنام        زمین را و زمان را....   عده ای نیز از آن پیش که تحویل شود سال نو          افتد در اندیشه ی سیر و سفر و گردش و       خیزید و گریزید ز شهر خود و          رو جانب شهر دگر آرند و          شتابند به قزوین و         به گیلان و        به نوشهر و      به گرگان و        به تبریز و        به زنجان و        به قوچان و فریمان و        به سمنان و        به یزد و قم و کاشان و         به کرمان و صفاهان و خراسان و بروجرد و لرستان و ب   ه نیریز و       به ترشیز و        به هر شهر و       به هر قریه که یک هفته در آن جا بمانند و          بسی کام برانند          که هم خوش گذرانند و          هم آخر برهانند    گریبان خود از خرج پذیرایی نوروز و        گرفتاری سال نو و    بر دوش نگیرند چنین بار گران را ... طی سال نو و هر سال      که از آن راست به دنبال           الهی که به تایید خداوند بهین خوش گذرد بر همه از کارگر و   رنج بر و   پیشه ور و   اهل ادارات   چه اعلی و    چه ادنی    چه رئیس و   چه مدیر و   چه مشاور و  مشیر و    چه سفیر و    چه وکیل و    چه وزیر و   چه فقیر و   چه نمد مال و چه دلال و   چه حمّال و    چه رمال و    چه باحال و    چه بی حال و    چه بقال و    چه عطار و   چه سمسار و    چه بوجار و    چه نجار و    چه تجار و    چه ابزار و   چه خباز و   چه بزاز و   چه لباف و    چه طواف ، غرض جمله ی اصناف ، که دورند ز انصاف و      قرینند به اجحاف ، الهی که به زربافی زرباف و    به علافی علاف ،  خداوند در این جامعه     جور همه را جور کند         غصه ز ما دور کند         چاره ی رنجور کند            خرم و مسرور کند                خاطر هر پیر و جوان را                         (هد هد میرزا).

سال نو بر شما مبارک

دلم واسه همتون تنگ شده.   در ایام عید مراقب خوبی هاتون  باشید.