دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد

اگر چه نوزادان ممکن است در چشم ما موجودات ناتوانی به نظر آیند که تنها می‌توانند پلک بزنند، بخورند، بگریند و بخوابند، اما یک پژوهشگر دانشگاه میسوری در ایالات متحده آمریکا می‌گوید: پژوهشها نشان می‌دهد مغز نوزادان مجهز به دانش «فیزیک شهودی» است.

«کریستی ونمارل»، استادیار بخش علوم روانشناسی دانشکده هنرها و علوم اظهار کرد: ما در آزمایشگاه رشد شناختی دانشگاه میسوری آگاهی نوزاد از دنیای پیرامون را با اندازه‌گیری نگاه خیره کودک به سناریوهای متفاوتی که در برابرش قرار داده می‌شد، تعیین کردیم.

ما بر این باور هستیم که نوزادان با انتظاراتی درباره اشیای دنیای پیرامون خود به دنیا می‌آیند، اگرچه این دانش، مهارتی نیست که به آنها آموزش داده شده باشد. با رشد نوزاد، این دانسته‌ها پالایش شده و در نهایت به توانایی‌هایی تبدیل می‌شود که ما به عنوان افراد بزرگسال از آن‌ها بهره می‌گیریم.

«ونمارل» و «سوزان هسپوس» از دانشگاه نورثوسترن، در مروری از مطالب علمی 30 سال گذشته دریافتند: مستندات مرتبط با فیزیک شهودی/ذاتی در نوزادان از دو ماهگی، یعنی کوچکترین سنی که آزمون می‌تواند انجام بگیرد، قابل مشاهده است.

نوزادان در این سن نشان می‌دهند که می‌فهمند اجسام بدون تکیه گاه سقوط خواهند کرد و اجسام پنهان شده از دید از میان نمی‌روند. آزمون‌های علمی همچنین نشان داده است که نوزادان در پنج ماهگی انتظار دارند که مواد غیرمنسجم مانند شن یا آب، جامد نباشند.

«ونمارل» پیشتر در مقاله‌ای دریافت که کودکان ده ماهه زمانی که با دو مقدار متفاوت از مواد غذایی روبه‌رو می‌شوند، همواره مقدار بیشتر را انتخاب می‌کنند.

«ونمارل» اظهار کرد: ما باور داریم که نوزادان با این توانایی به دنیا می‌آیند که بتوانند انتظاراتی را از جهان داشته باشند و آنها در اساس از این انتظارات برای پیش‌بینی آینده بهره می‌گیرند.

فیزیک شهودی شامل مهارت‌هایی است که بزرگسالان تمام مدت از آن‌ها استفاده می‌کنند. برای مثال، زمانی که لیوان شیری از روی میز می‌افتد، افراد ممکن است تلاش کنند آن را بگیرند، اما غیر محتمل است کسی بخواهد شیری که در حال ریخته شدن از لیوان واژگون شده است را بگیرد.

فرد ضرورتی ندارد که آگاهانه درباره آنچه که باید انجام دهد، فکر کند؛ چرا که مغز آن اطلاعات را پردازش می‌کند و فرد فقط واکنش نشان می‌دهد.

بخش بزرگی از تعاملات روزانه افراد بزرگسال با جهان پیرامون به صورت خودکار انجام می‌شود و ما معتقدیم نوزادان دارای این قابلیت هستند که انتظاراتی را شکل دهند تا بتوانند رفتار اشیاء و موادی را که با آنها در تعامل هستند، پیش‌بینی کنند.