دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد

ازدواج شما، پیوند دو قلبی است

که جهان را یارای گسستن آن نیست

شما برای هم آفریده شده اید

هر کدامتان برای دیگری،‌ گنجی است

دست در دست یکدیگر با عشق و امید

مبارک باشد این خوشبختی و روزهای سپید

با هزاران شاخه گل رز، این عشق بر شما تبریک.

" پریسا جان زندگی جدید وتولد دوباره رو بهت تبریک میگم..."

روزی حضرت سلیمان(ع) در کنار دریا نشسته بود، نگاهش به مورچه ای افتاد که دانه گندمی را باخود به طرف دریا حمل می کرد. سلیمان(ع) همچنان به او نگاه می کرد که دید او نزدیک آب رسید. در همان لحظه قورباغه ای سرش را از آب دریا بیرون آورد و دهانش را گشود، مورچه به داخل دهان او وارد شد، و قورباغه به درون آب رفت. سلیمان(ع) مدتی در این مورد به فکر فرو رفت و شگفت زده فکر می کرد، ناگاه دید آن قورباغه سرش را از آب بیرون آورد و دهانش را گشود، آن مورچه از دهان او بیرون آمد، ولی دانه ی گندم را همراه خود نداشت. سلیمان(ع) آن مورچه را طلبید و سرگذشت او را پرسید.

مورچه گفت: "ای پیامبر خدا در قعر این دریا سنگی تو خالی وجود دارد و کرمی در درون آن زندگی می کند. خداوند آن را در آنجا آفرید او نمی تواند ار آنجا خارج شود و من روزی او را حمل می کنم. خداوند این قورباغه را مامور کرده مرا درون آب دریا به سوی آن کرم حمل کرده و ببرد. این قورباغه مرا به کنار سوراخی که در آن سنگ است می برد و دهانش را به درگاه آن سوراخ می گذارد من از دهان او بیرون آمده و خود را به آن کرم می رسانم و دانه گندم را نزد او می گذارم و سپس باز می گردم وبه دهان همان قورباغه که در انتظار من است وارد می شوم او در میان آب شنا کرده مرا به بیرون آب دریا می آورد و دهانش را باز می کند ومن از دهان او خارج میشوم."

سلیمان به مورچه گفت: وقتی که دانه گندم را برای آن کرم میبری آیا سخنی از او شنیده ای؟

مورچه گفت آری او می گوید:

ای خدایی که رزق و روزی مرا درون این سنگ در قعر این دریا فراموش نمی کنی ایمان دارم که رحمتت را نسبت به بندگان با ایمانت فراموش نخواهی کرد...

شباهت ها:   دانشجوی خوشبخت و دایناسور:نسل هردو سالهاست که منقرض شده.

آینده دانشجو وشب:هردو تیره وتارند.

تفاوت ها:  دانشجوی سال اول وسال آخر:دومی به بیکاری نزدیک تر است.

دانشجو ونابینا:اولی میبیند ودر چاه می افتد دومی نمی بیند ودر چاه می افتد.

زغال و الماس هر دو از جنس کربن هستند,این به رفتار اتمهای کربن بستگی داره که زغال باشن یا الماس.وقتی میشه الماس بود پس چرا زغال باشیم؟!

هنرمندترین عنصرها فلوئوره.اون حتی آرگون تنبل رو هم فعال میکنه!!

هیدروژن به قول امروزی ها end گذاشته :با اینکه نا فلزو ازش انتظاری نیست ,تنها داراییشم که یه الکترون,میبخشه!

اتمها هر چی بزرگتر میشن راحتتر از دارایی هاشون, که همون الکترونه میگذرن.بر عکس ما!!که هر چی بالاتر میریم وابستگیمون بیشتر میشه و کمتر میبخشیم.وای یعنی ما از اتمها هم کمتریم؟!

آب در عین نرمی و لطافت,سر سخت ترین مادست.اگه دستش به بلورای نمک برسه شبکه سخت اونو چنان از هم میپاشه که از عهده ی هیچ چکشی بر نمیاد.

برخلاف تصور ما,همیشه لازم نیست برای رسیدن به کمال چیزی به دست بیاریم.گاهی هم باید از یه چیزای گذشت تا راه کمال باز شه.مثل سدیم که میگذره از الکتروناش تاکامل شه ظرفیتش.

به اکسیژن میگن رفیق ناباب!!چون هم نشینی باهاش عاقبتی جز خاکستر شدن و به هوا رفتن نداره.

بیچاره منیزیم!!وقتی اکسیژن رو میبینه,چشماش چه برقی میزنه!ولی افسوس که نمیدونه داره میره جایی که شیر در کمینشه.چرا به خوابی که اکسیژن براش دیده فکر نمیکنه؟!

عجب صبری داره این آب.خیلی دیر جوش میاره!!!

مواد وقتی تو جمع قرار میگیرن اصا لتشون رو حفظ میکنن.بر عکس بعضی ادما که وقتی میان تو یه محیط تازه همه چی یادشون میره!!!

گرمای تشکیل ترکیب ها منفیه!یعنی عناصر با ((هم بودن ))رو بیشتر دوست دارن.چراما بر طبل تفرقه میکوبیم؟!!

زباله رو میگن طلای کثیف.چون ازش کاری بر میاد.اونم مفید!!چقدر بد که ما ادما نتونیم کاری کنیم!

یک هفته پس از خلقت آدم:
چون حوا بدون پدر و مادر بود آدم اصلا مشکلی نداشت و چای داغ را روی خودش نریخت.

پانصد سال پس از خلقت آدم:
با یه دونه دامن از اون چینی خال پلنگی ها میری توی غار طرف.بلند داد می زنی:هاکومبازانومبا(یعنی من موقع زن گرفتنمه)
بعد میری توی غار پدر و مادر دختره. با دامن چین چینی جلوت نشسته اند و می گن:از خودت غار داری؟دایناسور آخرین مدل داری؟بلدی کروکدیل شکار کنی؟خدمت جنگ علیه قبیله ادم خوارها رو انجام دادی؟بعد عروس خانم که اون هم از این دامنای چین چینی پوشیده با ظرفی که از جمجمه سر بچه دایناسور ساخته شده برات چای میاره و تو می ریزی روی خودت(که مثلا هول شدی) .

دو هزار و پانصد سال بعد از اختراع آدم:
انسان تازه کشاورزی را آموخته.وقتی داری توی مزرعه به عنوان شخم زدن زمین عمل می کنی با دیدن یه دختر متوجه میشی که باید ازدواج کنی.برای همین با مقدار زیادی گندم به مزرعه پدر دختره میری .اونجا از تو می پرسند:چند متر زمین داری؟چند تا خوشه گندم برداشت می کنی؟ آیا خدمت در لشگر پادشاه رو به انجام رسانده ای؟بعد عروس خانم با کوزه چای وارد میشه و شما هم واسه اینکه نشون بدی خیلی هول شدید تمام کوزه رو روی سرتون خالی می کنید.

ده سال قبل:
شما پس از اتمام خدمت مقدس سربازی به این نتیجه می رسید که باید ازدواج کنید و از مادرتان می خواهید که دختری را برایتان انتخاب کند.در اینجا اصلا نیازی نیست که شما دختر را بشناسید چون پس از ازدواج به اندازه کافی فرصت برای شناخت وجود دارد.در ضمن سنت چای ریزون کماکان پا بر جاست.

هم اکنون:
به دلیل پیشرفت تکنولوژی در حال حاضر شما به آخرین نسخه یاهو مسنجر احتیاج دارید.البته از”ام اس ان” یا “آی سی کیو”هم می توانید استفاده کنید ولی انها آیکنهای لازم برای خواستگاری را دارا نمی باشند . پس از نصب یاهو مسنجر به یک روم شلوغ رفته هر اسمی که به نظرتان زیباست “اد” می کنید و با استفاده از آیکنهای مربوطه خواستگاری را انجام می دهید . البته یاهو قول داده که نسخه جدید دارای امکانات ازدواج و زندگی مشترک نیز باشد.

به هر حال مبارکه....

این مطلب درسی نیست ولی به مناسبت روز مهندس گفتم برای تنوع شاید بد نباشه.

. روزتون مباااااارک.

داستانی بسیار زیبا و جذاب و البته آموزنده از حضرت عزرائیل با پیامبرخدا(ص)

روزی رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) نشسته بود. حضرت عزراییل(ع) به زیارت آن حضرت آمد.

پیامبر(صلّی الله علیه و آله) از او پرسید: ای برادر! چندین هزار سال است که تو مأمور قبض روح انسانها هستی، آیا در هنگام جان کندن آنها دلت برای کسی سوخته است؟

جناب عزارییل گفت در این مدت دلم برای دو نفر سوخت:

یکی اینکه روزی دریایی طوفانی شد و امواج سهمگین آن، یک کشتی را در هم شکست. همه سرنشینان کشتی غرق شدند. تنها یک زن حامله نجات یافت. او سوار بر پاره تخته کشتی شد و امواج ملایم دریا او را به ساحل آورد و در جزیره‌‌ای افکند و در همین هنگام فارغ شد و پسری از وی متولد شد. من مأمور شدم که جان آن زن را بگیرم. دلم به حال آن پسر سوخت.

دوم اینکه هنگامی که «شداد بن عاد» سالها به ساختن باغ بزرگ و بی نظیر خود پرداخت و همه توان و امکانات و ثروت خود را در ساختن آن صرف کرد و خروارها طلا و جواهرات برای ستونها و سایر زرق و برق آن خرج نمود تا تکمیل نمود، وقتی خواست به دیدن باغ برود همین که خواست از اسب پیاده شود و پای راست از رکاب به زمین نهد، هنوز پای چپش بر رکاب بود که فرمان از سوی خدا آمد که جان او را بگیرم.

آن تیره بخت از پشت اسب بین زمین و رکاب اسب گیر کرد و مرد.

دلم به حال او سوخت، بدین جهت که او عمری را به امید دیدار باغی که ساخته بود سپری کرد اما هنوز چشمش به باغ نیفتاده بود اسیر مرگ شد.

در این هنگام جبرئیل به محضر پیامبر(صلّی الله علیه و آله) رسید و گفت ای محمد! خدایت سلام می‌‌رساند و می‌‌فرماید: به عظمت و جلالم سوگند! «شداد بن عاد» همان کودکی بود که او را از دریای بیکران به لطف خود گرفتیم و از آن جزیره‌‌ی دور افتاده نجاتش دادیم و او را بی مادر تربیت کردیم و به پادشاهی رساندیم. در عین حال کفران نعمت کرد و خودبینی و تکبر نمود و پرچم مخالفت با ما بر افراشت.

سر انجام عذاب سخت ما او را فرا گرفت، تا جهانیان بدانند که ما به آدمیان مهلت می‌‌دهیم ولی آنها را رها نمی‌‌کنیم.

منبع: قصه‏هاى قرآن(محمد محمدى اشتهاردى)

سلام.....

لطفا" برنامه کلاسی رو تو وبلاگ بذارین یا اینکه بگین از چه سایتی باید پرینتش رو بگیریم؟؟؟؟؟؟؟؟

ممنون.